အလြမ္းေတြ လက္လက္ထေနတဲ႔ ည

ကိုယ္စိုက္တဲ႔ အပင္ကို
ကိုယ္ျပန္ရိတ္သိမ္းရတတ္သတဲ႔…
ဒါေပမယ္႔
အခ်စ္ေတြနဲ႔ ပ်ိဳးခဲ႔သမွ်
ငါ႔ရင္ခြင္အႏွံ႔မွာ
အလြမ္းေတြပဲ သည္းသည္းလႈပ္
ေ၀ဆာဖူးပြင္႔လို႔...

တဘ၀လံုးစာ လြဲခဲ႔ေတာ႔လဲ
ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္ဦးမွာလဲကြယ္…
‘ခ်စ္သူ’ ဆုိတဲ႔ ေ၀ါဟာရ
ႏွလံုးသားမွာ ထာ၀ရသိမ္းထားလိုက္ရံုေပါ႔..
ငါ လြမ္းေနေၾကာင္း နင္ သိစရာမလိုပါဘူး

ဘာေတြနဲ႔မွ ႏိႈင္းမျပဘူး
နင္ဟာ ငါ႔အတြက္
ၿပီးျပည္႔စံုတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို..

ဘယ္ေတာ႔မွလဲ ေျပာမျပဘူး
ၾကယ္တစ္စင္း ရွိေနရံုနဲ႔
ငါ႔ေကာင္းကင္က လင္းေနၿပီးသားဆုိတာကို..

မေျပာဘဲၾကားတဲ႔ ဘာသာစကား
နင္ မခံစားတတ္ခဲ႔ေတာ႔လဲ
ျပန္မဆံုႏိုင္တဲ႔ လမ္းထက္
ငါတုိ႔ ကိုယ္စီခရီးဆက္လို႔..

နင္႔အၿပံဳးလက္လက္ေလးကိုေတာ႔
ညတေရးႏိုးခ်ိန္မွာေတာင္
တခ်ိန္ကလို
ေယာင္ယမ္း လြမ္းေနဆဲပါ ခ်စ္သူရယ္...။