ကမၻာသစ္

မေရးျဖစ္တဲ႔ ကဗ်ာ..

မေျပာျဖစ္တဲ႔ စကား..

မဆုိျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္း..

အားလံုးကို ေမ႔ထားရင္း….

ဟိုး…. ေ၀းေ၀းကို

ေမွ်ာ္ၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါ…...

ငါ႔ရဲ႕ကမၻာမွာ

`လ´တစ္စင္းသာေနတာ ေတြ႔လိုက္တယ္… ။

အလွဆံုး ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ လြမ္းခန္းေတြေတာ႔ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ၾကမ္းခန္း ရမ္းခန္းေတြ မပါခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ငိုေၾကြးျခင္းေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ က်ိန္စာေတြ မဆုိခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ တမ္းတမႈေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ နာက်ည္းျခင္းေတြ မထားခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ျဖားေယာင္းမႈေတြ မလုပ္ခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕ခဲ႔ဖူးတယ္

ဒါေပမယ္႔ အမုန္းဆိုတာ မလိုအပ္ခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ သံေယာဇဥ္ေတြ ထားခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြေတာ႔ မခ်ည္ခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ပံုစံတမ်ိဳးနဲ႔ ခြဲခြာျခင္းေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ႏႈတ္ဆက္ေတးေတြ မဆုိခဲ႔ဘူး…

အခုေတာ႔ ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ..

ဇာတ္ေကာင္အသစ္ေတြနဲ႔အတူ

ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ထပ္မံေမြးဖြားလို႔

အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြနဲ႔

ေပ်ာ္စရာကမၻာေလးတစ္ခုကို

တုိ႔ေတြ ဖန္တီးသြားၾကမယ္..

ေနာင္လာမယ္႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ..

အမုန္းမဲ႔ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ရွင္သန္လွပေနေစေသာ္၀္…။

ေဆာင္းခိုငွက္

ခဏေလးပါပဲ..

ငါ႔ရင္ခြင္မွာ နားခိုသြားခဲ႔တာ..

ေဆာင္းတြင္းတစ္ခုစာေလး…

ေအးစက္စက္ ေဆာင္းရက္ေတြလဲ

ငွက္ကေလးရဲ႕ ေတးဆိုသံေၾကာင္႔

ခ်ိဳၿမိန္ေႏြးေထြး ေပ်ာ္စရာေလးေပါ႔…

ေန၀င္ေစာတဲ႔

မႈန္မႈိင္းမႈိင္း ေဆာင္းညေတြဟာ

တယ္လီဖုန္းသံေလး တစ္ခ်က္အၾကားမွာ

အသက္၀င္ ေတာက္ပ

အိပ္မက္ေတြလဲ လွခဲ႔ဖူးပါရဲ႕…

ဒီလိုနဲ႔ပဲ..

ႏွင္းျမဴရထား တေရြ႕ေရြ႕ဆုတ္ခြာသြားတာ

ငါ မသိလိုက္ဘူး..

ဥၾသသံၾကား ေႏြကူးသြားလဲ

ငါ႔အေတြးထဲမွာ

ေဆာင္းခိုငွက္ေလး ရွိေနတုန္းပဲ…

မိုးစက္ပြင္႔ေတြ ဖြဲဖြဲေၾကြလဲ

ငါ႔ရင္ထဲမွာ

အိပ္မက္ႏွင္းေတြ ေ၀ေနဆဲပဲ…

ဟုိး..ေ၀းေ၀းက ေဆာင္းခုိငွက္ေလးေရ...

ေနာက္တစ္ႏွစ္ေဆာင္း

ရင္ခြင္ေျပာင္းခ်င္လဲ ေျပာင္းေပါ႔..

သကၠရာဇ္အေဟာင္းဆီက

ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေဆာင္းကိုေတာ႔

ငါ႔ဆီကေန ျပန္မေတာင္းပါနဲ႔

လြမ္းလို႔ေကာင္းေနတုန္းမို႔ပါ … ။

( သူငယ္ခ်င္း မိုးလိႈင္ည ေပးတဲ႔ အေတြးတပိုင္းတစနဲ႔ ခံစားခ်က္ အပိုင္းအစေတြ ေပါင္းၿပီး ေရးျဖစ္သြားတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ )

အလြဲ

ျပန္မေတြးခ်င္ေတာ႔ဘူး

အမွတ္တရ ရက္စြဲေတြအေၾကာင္း

မေတြးေတာ႔ပါဘူးဆုိမွ

ရင္ထဲကို ၀င္ ၀င္လာတာ

ခက္တယ္…….

သကၠရာဇ္တစ္ခုအေျပာင္းမွာ

ရင္ခုန္သံေတြ ေဟာင္းသြားခဲ႔တာ

ဘာနဲ႔ျပန္ၿပီး သစ္လြင္ေစႏုိင္မွာတဲ႔လဲ…

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆုိတာ ငါ႔အတြက္

ဆြံ႔အေနတဲ႔ စကားလံုးအပိုသက္သက္ပါပဲ

ဒီေတာ႔လဲ

အဲဒီဘာသာစကား

ငါ မသင္ၾကားေတာ႔ရံုေပါ႔…

ဒါေပမယ္႔

မသင္ဘဲ တတ္ေျမာက္ခဲ႔တာက

‘လြမ္းဆြတ္ျခင္း’ အတတ္ပညာ..

မလိုခ်င္ဘဲ ရခဲ႔တာက

က်ိန္စာသင္႔ ရက္စြဲမ်ား..

မၾကားခ်င္ဘဲ ၾကားခဲ႔ရတာက

ခ်စ္သူဆီက လမ္းခြဲစကား..

ကဲ… ဘ၀မွာ ဒီထက္ပိုၿပီး

ဘာမ်ား နက္နက္ရိႈင္းရႈိင္း လြဲႏုိင္ဦးမွာလဲကြယ္ … ။

ဗလာ

စိတ္ေတြက ဗလာ
အေတြးေတြက ဗလာ
ခံစားခ်က္ေတြက ဗလာ

ဘ၀ဆုိတာ ဗလာ
အခ်စ္ဆုိတာ ဗလာ
သံေယာဇဥ္ဆုိတာလဲ ဗလာ

ေန႔ရက္ေတြက ဗလာ
နားခိုရာက ဗလာ
အနာဂတ္ကလဲ ဗလာ

ဗလာ…
ဗလာ…
ဗလာ…
အရာအားလံုး ဗလာ …….. ။

အလြမ္းေတြ လက္လက္ထေနတဲ႔ ည

ကိုယ္စိုက္တဲ႔ အပင္ကို
ကိုယ္ျပန္ရိတ္သိမ္းရတတ္သတဲ႔…
ဒါေပမယ္႔
အခ်စ္ေတြနဲ႔ ပ်ိဳးခဲ႔သမွ်
ငါ႔ရင္ခြင္အႏွံ႔မွာ
အလြမ္းေတြပဲ သည္းသည္းလႈပ္
ေ၀ဆာဖူးပြင္႔လို႔...

တဘ၀လံုးစာ လြဲခဲ႔ေတာ႔လဲ
ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္ဦးမွာလဲကြယ္…
‘ခ်စ္သူ’ ဆုိတဲ႔ ေ၀ါဟာရ
ႏွလံုးသားမွာ ထာ၀ရသိမ္းထားလိုက္ရံုေပါ႔..
ငါ လြမ္းေနေၾကာင္း နင္ သိစရာမလိုပါဘူး

ဘာေတြနဲ႔မွ ႏိႈင္းမျပဘူး
နင္ဟာ ငါ႔အတြက္
ၿပီးျပည္႔စံုတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို..

ဘယ္ေတာ႔မွလဲ ေျပာမျပဘူး
ၾကယ္တစ္စင္း ရွိေနရံုနဲ႔
ငါ႔ေကာင္းကင္က လင္းေနၿပီးသားဆုိတာကို..

မေျပာဘဲၾကားတဲ႔ ဘာသာစကား
နင္ မခံစားတတ္ခဲ႔ေတာ႔လဲ
ျပန္မဆံုႏိုင္တဲ႔ လမ္းထက္
ငါတုိ႔ ကိုယ္စီခရီးဆက္လို႔..

နင္႔အၿပံဳးလက္လက္ေလးကိုေတာ႔
ညတေရးႏိုးခ်ိန္မွာေတာင္
တခ်ိန္ကလို
ေယာင္ယမ္း လြမ္းေနဆဲပါ ခ်စ္သူရယ္...။

ခ်စ္ျခင္းနဲ႔လင္းမယ္႔ ေန႔ရက္

ရာသီေျပာင္းခဲ႔ၿပီလား..
ေသခ်ာတာေတာ႔
ရင္ခုန္သံေတြ မေဟာင္းေသးဘူး…

ညေနေစာင္းခဲ႔တာေတာင္
မနက္ခင္းေတြ
ရင္ထဲမွာ သစ္လြင္ေနတုန္း…

မုန္တုိင္းထန္ခဲ႔ေပမယ္႔
ေနာက္တခါ ေလေျပလာခ်ိန္ကို
တမ္းတေမွ်ာ္လင္႔ရင္း
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေလာကဓံကို
ငါ စိန္ေခၚခဲ႔တယ္

ခ်စ္သူေရ…
ငါ႔ေန႔ရက္ေတြ အေမွာင္ကင္းေစဖို႔
မင္းရဲ႕ လက္အစံုနဲ႔
အလင္းမႈန္ေတြကို ႀကဲျဖန္႔ေပးလွည္႔ပါကြယ္႔..

ဘ၀ဟာ တုိက္ပြဲဆို
မင္းလက္ကို ၿမဲၿမဲတြဲလို႔
ရဲရင္႔လိုက္ခ်င္စမ္းပါရဲ႕… ။

ႀကိဳး

ဘယ္သူခ်ည္ခဲ႔တာလဲ..

စိတ္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလိုက္တာ

ရုန္းထြက္မရေအာင္

တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္..

ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးလဲ

ႏြမ္းႏြမ္းဖတ္ဖတ္..

ဘယ္ထိေအာင္ ခိုင္ၿမဲေနမွာလဲ..

ကိုယ္တုိင္က မျဖတ္သေရြ႕လား…

သံသရာမရပ္သေရြ႕လား…

ေႏွာင္ႀကိဳးတစ္ခုရဲ႕ ျပတ္ေတာက္မႈမွာ

ျပန္မဆံုႏုိင္တဲ႔ တျခားကမၻာဆီ

ေ၀း … လြင္႔ … ေၾကြ … ပ်က္

တြယ္ရာမဲ႔စြာ လြတ္ေျမာက္ေျပးထြက္

ဒါေပမယ္႔..

ဘ၀တစ္ခုလံုး

ေျခာက္ေသြ႔ေသဆံုးသြားခဲ႔ …

အဲဒါ..

ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက ေပးတဲ႔

ေသရာပါ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ … ။

အစိမ္းေရာင္ညေန

အဲဒီညေနခင္းေလးေပါ႔

ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔

ငါ႔ႏွလံုးသားေပၚ

ျဖတ္နင္းသြားတာ..

မသိမသာဆုိေပမယ္႔

ရင္ထဲမွာ သိသိသာသာ

လစ္ဟာက်န္ရစ္ခဲ႔တယ္…

`သြားေတာ႔မယ္´ဆုိတဲ႔

ခပ္တုိးတိုး ႏႈတ္ဆက္စကား

တသက္စာအတြက္ ဆုိတာ

ႀကိဳသိခြင္႔ရခဲ႔ရင္

အၿပံဳးနဲ႔ လက္ျပႏုိင္ပါ႔မလား…

အခုေတာ႔..

အစိမ္းေရာင္လႊမ္းတဲ႔

အဆိပ္သင္႔ ညေန

ငါ႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ေသေစခဲ႔ၿပီ....။

တိမ္

ေလႏွင္ရာ အလုိက္သင္႔ လြင္႔ပါး

ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေထြျပား

မိုးသားေကာင္းကင္ထက္ က်ီစယ္ေျပးလႊား…

သူမုိ႔ ငိုၿပီဆိုရင္

ကိုယ္ပါ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းလို႔..

သူ ေတာက္ေတာက္စားစား ၀င္႔ၾကြားခ်ိန္ဆုိ

အက်ည္းတန္သူမ်ားေတာင္ လွပသြားသတဲ႔..

တရံတခါမ်ားမွာ

မိုးျမင္႔ေတာင္ထိပ္ဖ်ားဆီ အေရာက္သြား

( သူ႔ကို ) ေပြ႔ဖက္ဖမ္းဆုပ္ထားခ်င္မိတယ္..

စိတ္ထြက္ေပါက္မဲ႔စြာ မြန္းၾကပ္လာရင္ေတာ႔

သူနဲ႔အတူ လိုက္ပါေရြ႕လ်ား

ကိုယ္လဲ တိမ္စုိင္ေလး ျဖစ္သြားဖူးရဲ႕… ။