Tuesday 22 September 2009

ကမၻာသစ္


မေရးျဖစ္တဲ႔ ကဗ်ာ..

မေျပာျဖစ္တဲ႔ စကား..

မဆုိျဖစ္တဲ႔ သီခ်င္း..

အားလံုးကို ေမ႔ထားရင္း….

ဟိုး…. ေ၀းေ၀းကို

ေမွ်ာ္ၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါ…...

ငါ႔ရဲ႕ကမၻာမွာ

`လ´တစ္စင္းသာေနတာ ေတြ႔လိုက္တယ္… ။

Thursday 10 September 2009

အလွဆံုး ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ လြမ္းခန္းေတြေတာ႔ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ၾကမ္းခန္း ရမ္းခန္းေတြ မပါခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ငိုေၾကြးျခင္းေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ က်ိန္စာေတြ မဆုိခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ တမ္းတမႈေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ နာက်ည္းျခင္းေတြ မထားခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ျဖားေယာင္းမႈေတြ မလုပ္ခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ခ်စ္ျခင္းရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕ခဲ႔ဖူးတယ္

ဒါေပမယ္႔ အမုန္းဆိုတာ မလိုအပ္ခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ သံေယာဇဥ္ေတြ ထားခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြေတာ႔ မခ်ည္ခဲ႔ဘူး…

ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ပံုစံတမ်ိဳးနဲ႔ ခြဲခြာျခင္းေတြ ရွိခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔ ႏႈတ္ဆက္ေတးေတြ မဆုိခဲ႔ဘူး…

အခုေတာ႔ ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ..

ဇာတ္ေကာင္အသစ္ေတြနဲ႔အတူ

ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ထပ္မံေမြးဖြားလို႔

အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြနဲ႔

ေပ်ာ္စရာကမၻာေလးတစ္ခုကို

တုိ႔ေတြ ဖန္တီးသြားၾကမယ္..

ေနာင္လာမယ္႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ..

အမုန္းမဲ႔ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ရွင္သန္လွပေနေစေသာ္၀္…။

Sunday 30 August 2009

အလင္းမဲ႔ညရဲ႕ နိဂံုး

အေ၀းကိုလြင္႔သြားတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတိမ္တုိက္အတြက္ ၀မ္းနည္းငိုေၾကြးေနလို႔ေရာ ဘာမ်ား ပိုထူးလာမွာလဲ..

ေနာက္တခါ ေလျပည္လာခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ ရနံ႕ေတြ အနားကို ပ်ံ႕လြင္႔လာဦးမွာပါ…

အရိပ္လိုလိုက္ေနတဲ႔ အတိတ္မွာ ေၾကကြဲျခင္းေတြ စြန္းေပေနတာ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး…

ဒါေပမယ္႔ တခ်ိန္မွာေတာ႔ အတိတ္ဆိုတာ ေဆးသားျပယ္လြင္႔သြားတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို မႈန္၀ါးလြင္႔ပါးသြားမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ထားခ်င္တယ္…

ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔ အခ်စ္ေတြအတြက္ ေနာင္တဆုိတာ မရွိေပမယ္႔ ႏႈိင္းဆျပလို႔ မရႏုိင္တဲ႔ နာက်င္မႈေတြေတာ႔ ရွိခဲ႔တယ္…

ေမွ်ာ္မွန္းဖူးခဲ႔တဲ႔ အနာဂတ္ခရီးဆိုတာလဲ ဟုိးေ၀းေ၀းမွာ မွိန္ေဖ်ာ႔စြာနဲ႔ တစစီ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ေပါ႔…

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုန္လြန္ခဲ႔တဲ႔ ခဏတာ အခ်ိန္ေလးမွာ အဆံုးအစမဲ႔ ၾကည္ႏူးခဲ႔တာ ၀န္ခံပါရေစ…

ဒါေပမယ္႔လဲ ခ်စ္ျခင္းအတုိင္းအဆနဲ႔ အခ်ိန္ကာလ ထပ္တူ အခ်ိဳးမက်ႏုိင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာလြန္းေနခဲ႔ေတာ႔လဲ…

ဒဏ္ရာေတြသာ တေန႔တျခား ရင္ထဲမွာ ပိုမို မ်ားျပားလာခဲ႔…

မာယာလို႔ မေျပာရက္ပါဘူး… သာယာခဲ႔မိတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္လိုက္ေတာ႔မယ္…

အတိတ္ေန႔ရက္ေတြမွာ အရူးအမူးေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးေတာ႔ အခုအခ်ိန္မွာ ရူးရူးမူးမူး လြမ္းလိုက္ဦးေပါ႔…

ကို္ယ္တုိင္က မႏုိးထခ်င္သေရြ႕ အိပ္မက္ဆိုးရဲ႕ ဖမ္းစားမႈမွာ က်ိ္န္စာသင္႔ေနဦးမွာပါပဲ…

တကယ္လုိ႔မ်ား… မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ငွက္ကေလးရဲ႕ ေတးသီသံသဲ႔သဲ႔ကို ၾကားမိတယ္ ဆုိရင္ေတာ႔ အတိတ္အိပ္မက္ကေန အျမန္ႏုိးထ.. ရင္ခုန္သံအစစ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ခရီးသစ္ကို စတင္ လိုက္ပါေတာ႔…

ေမွာင္မိုက္တဲ႔ အလြမ္းညေတြ အဆံုးမွာ လင္းသစ္ေတာက္ပတဲ႔ ျဖဴလြလြ ေန႔ရက္ေတြက ေစာင္႔ႀကိဳလ်က္သာ…. ။

Thursday 27 August 2009

ေဆာင္းခိုငွက္

ခဏေလးပါပဲ..

ငါ႔ရင္ခြင္မွာ နားခိုသြားခဲ႔တာ..

ေဆာင္းတြင္းတစ္ခုစာေလး…


ေအးစက္စက္ ေဆာင္းရက္ေတြလဲ

ငွက္ကေလးရဲ႕ ေတးဆိုသံေၾကာင္႔

ခ်ိဳၿမိန္ေႏြးေထြး ေပ်ာ္စရာေလးေပါ႔…


ေန၀င္ေစာတဲ႔

မႈန္မႈိင္းမႈိင္း ေဆာင္းညေတြဟာ

တယ္လီဖုန္းသံေလး တစ္ခ်က္အၾကားမွာ

အသက္၀င္ ေတာက္ပ

အိပ္မက္ေတြလဲ လွခဲ႔ဖူးပါရဲ႕…


ဒီလိုနဲ႔ပဲ..

ႏွင္းျမဴရထား တေရြ႕ေရြ႕ဆုတ္ခြာသြားတာ

ငါ မသိလိုက္ဘူး..


ဥၾသသံၾကား ေႏြကူးသြားလဲ

ငါ႔အေတြးထဲမွာ

ေဆာင္းခိုငွက္ေလး ရွိေနတုန္းပဲ…


မိုးစက္ပြင္႔ေတြ ဖြဲဖြဲေၾကြလဲ

ငါ႔ရင္ထဲမွာ

အိပ္မက္ႏွင္းေတြ ေ၀ေနဆဲပဲ…


ဟုိး..ေ၀းေ၀းက ေဆာင္းခုိငွက္ေလးေရ...

ေနာက္တစ္ႏွစ္ေဆာင္း

ရင္ခြင္ေျပာင္းခ်င္လဲ ေျပာင္းေပါ႔..


သကၠရာဇ္အေဟာင္းဆီက

ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေဆာင္းကိုေတာ႔

ငါ႔ဆီကေန ျပန္မေတာင္းပါနဲ႔

လြမ္းလို႔ေကာင္းေနတုန္းမို႔ပါ … ။


( သူငယ္ခ်င္း မိုးလိႈင္ည ေပးတဲ႔ အေတြးတပိုင္းတစနဲ႔ ခံစားခ်က္ အပိုင္းအစေတြ ေပါင္းၿပီး ေရးျဖစ္သြားတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါ )

Wednesday 26 August 2009

မၿငိမ္းသင္႔တဲ႔ အလင္း


အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလးတုိင္ ထြန္းလင္းေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ဘယ္သူမွ မၾကားႏုိင္တဲ႔ ေလသံနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စကားေတြေျပာလို႔ …

ပထမ ဖေယာင္းတိုင္ရဲ႕နာမည္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တဲ႔… ။ သူက အျခားဖေယာင္းတုိင္ေတြကို စ ေျပာတယ္။

`ဘယ္သူမွ ငါ႔ကို မထိန္းသိမ္းၾကေတာ႔လဲ.. ငါ ေပ်ာက္ကြယ္ရေတာ႔မွာပဲေလ…´

သူက ေျပာရင္းဆုိရင္းပဲ … လံုး၀ ၿငိမ္းသြားတယ္ … ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ယံုၾကည္မႈ လို႔ အမည္ရတဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ေလးက ဆက္ေျပာတယ္။

`ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း မရွိေတာ႔တဲ႔ေနာက္မွာ ငါလဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မွ်ေ၀ေပးႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ ဆက္လက္ထြန္းလင္းေနရတာ အဓိပၸါယ္မရွိေတာ႔ဘူးလို႔ ထင္လာၿပီ … ´

သူ႔စကား မဆံုးေသးခင္မွာပဲ ညင္သာတဲ႔ ေလညင္းေလးက သူ႔ကို တိုက္ခတ္ၿငွိမ္းသတ္သြားတယ္။

တတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကေတာ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျဖစ္တယ္။ သူကလဲ ၀မ္းပမ္းတနည္းနဲ႔ …

`ငါလဲ ဆက္လက္ထြန္းလင္းဖုိ႔အတြက္ အားအင္ေတြ ေျခာက္ခမ္းကုန္ၿပီ … လူေတြက ငါ႔ရဲ႕ အေရးပါမႈကို မသိၾကဘဲ ငါ႔ကို ေဘးဖယ္ထားၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ အနီးဆံုးမွာ ရွိၾကတဲ႔သူေတြကိုေတာင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ေပးၾကဖုိ႔ သူတုိ႔ ေမ႔ေနၾကၿပီ…´

သူလဲ အဲဒီစကားရဲ႕ အဆံုးမွာပဲ ထြန္းလင္းမႈေတြ ရပ္သြားခဲ႔တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကို ၀င္လာတယ္။ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေခ်ာင္းမွာ သံုးေခ်ာင္းက ၿငိမ္းၿပီး တစ္ေခ်ာင္းတည္း ထြန္းလင္းေနေသးတာကို သူေတြ႔လိုက္ၿပီး စိတ္ညစ္သြားတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ဆံုးထြန္းလင္းေနေသးတဲ႔ ဖေယာင္းတုိင္ေလးက ေကာင္ေလးၾကားေအာင္ ေလသံကိုျမွင္႔ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။

`စိတ္မညစ္ပါနဲ႔ ကေလးရယ္ … ငါ ထြန္းလင္းေနေသးသေရြ႕ မင္း သူတုိ႔ကို ျပန္ၿပီး ထြန္းညွိေပးလို႔ ရပါေသးတယ္…´

အဲဒီစကားသံကိုၾကားေတာ႔ ေကာင္ေလးလဲ က်န္ေနေသးတဲ႔ ဖေယာင္းတို္င္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ယူၿပီး ၿငိမ္းေနတဲ႔ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကို လိုက္ၿပီး မီးညွိလိုက္တယ္။ အခုေတာ႔ အခန္းေလးထဲမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးတုိင္လံုး ထြန္းလင္းေနၾကပါၿပီ။

အဲ … ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ေလးရဲ႕ နာမည္က ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ တဲ႔ … ။


( ကိုေနဘုန္းလတ္၏ `စကားေျပာေသာ ပံုျပင္မ်ား´ ပို႔စ္မွ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ )

Monday 24 August 2009

ေမာင္ေလးအတြက္ ( ၁ )

ေမာင္ေလးေရ… ဒီရက္ေတြဟာ ေမာင္ေလးဘ၀မွာ အရမ္းကို ခက္ခဲပင္ပန္းမယ္႔ ေန႔ရက္ေတြဆုိတာ မႀကီး သိပါတယ္။ ကင္ဆာ ဆုိတဲ႔ အရိပ္မည္းႀကီးေအာက္မွာ ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းရတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းတမ္းမယ္ဆိုတာ သိထားတဲ႔ ေဆးပညာ ဗဟုသုတ အနည္းအပါးနဲ႔တင္ နားလည္ ခံစားေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ ေမာင္ေလးအတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မလဲ ဆိုတာလဲ မႀကီး ေခါင္းထဲမွာ အၿမဲေတြးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တကယ္႔လက္ေတြ႔မွာေတာ႔ ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္မေပးႏုိင္ေသးဘူးေနာ္..္။ အဲဒီအတြက္ မႀကီး အရမ္း၀မ္းနည္းေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အေျခအေနအားလံုးကို သိနားလည္ထားတဲ႔ ေမာင္ေလးကို အေပၚယံစကားလံုးေတြနဲ႔ အားေပးႏွစ္သိမ္႔ျခင္းဟာ အသံုးမ၀င္ႏုိင္ဘူးဆုိတာလဲ မႀကီး သိထားတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေလးအတြက္ အလိုအပ္ဆံုးက ေရွ႕လာမယ္႔ ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ အသက္သာဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျဖတ္သန္းသြားမလဲ၊ လက္ရွိအေနအထားကို အမွန္အတုိင္းလက္ခံၿပီး လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္လိုျပန္တုိး၀င္မလဲ ဆုိတာ မဟုတ္လား။ အဲဒီအတြက္ မႀကီး တတ္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီေပးမယ္ေနာ္…။ အဓိကက ေမာင္ေလးကိုယ္တုိင္ စိတ္ဓါတ္ႀကံ႕ခိုင္ေနဖုိ႔ပဲ လိုတာ… အားတင္းထားေနာ္ ေမာင္ေလး… ။

ႏွင္းဆီတင္ ရထား

အာရုဏ္သုိ႔ခ်ည္း

ႏွင္းခမ်က္ေတာင္၊ ေငြေရာင္ပိတ္ဖံုး

အေရွ႕တစ္ခြင္လံုးမႈိင္း၊ ျမဴတံတုိင္းကာဆီး

ေမလည္း… ခရီးသည္။

ျပတင္း၀မွာ

ပန္ပါ႔ႏွင္းဆီ၊ မခြဲမီလြမ္း

ရႈိက္နမ္းေမႊးျမ၊ ထံုးေႏွာင္လြ၀ယ္

ၾကြရြနီေ၀၊ မေၾကြခင္ေတာ႔ ျပန္ခဲ႔မယ္။

ႏွင္းေတြနဲ႔ဖိ

ေမ႔ေပၚအိက်၊ ေမာလ်ဖိုလႈိက္

ႏွင္းနံ႔တစ္ရိႈက္၊ ပန္းတစ္ရိႈက္ေလ..။

ေရွ႕ေနာက္ ၀ဲယာ၊ မျမင္သာဘူး

ရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ၊ ျမဴေမြ႔ယာခင္း

ႏွင္းတုိ႔ေပ်ာ္ပါး၊ အကစားမက္

ေ၀ွ႔ယမ္းႏႈတ္ဆက္၊ အလြမ္းလက္ကေလး

ေ၀း… ေ၀း… ေ၀းရွာ…။

တျဖည္းျဖည္းခ်င္း၊ အလင္းေတာက္ပ

ျမဴေငြ႔ပါးလ်၊ ရထားအထြက္

ေမ႔မ်က္၀န္းထဲ၊ ႏွင္း… ေ၀ဆဲကြယ္။


မအိ

( ၁၉၈၂ ၊ ရႈမ၀ )

 

ၾကယ္မွ်ားသူရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ © 2008. Template Design By: SkinCorner